In artikel 46j lid 1 van de Advocatenwet is bepaald dat tot aan de behandeling van een klacht ter zitting de voorzitter van de desbetreffende Raad van Discipline kan besluiten dat i) de raad kennelijk onbevoegd is, ii) de klacht kennelijk niet-ontvankelijk is, iii) de klacht kennelijk ongegrond is of vi) de klacht kennelijk van onvoldoende gewicht is. Dit fenomeen wordt ook wel de ‘voorzittersbeslissing’ genoemd. Aan de hand van een recente uitspraak zal ik dit uitleggen.

De casus

In een uitspraak die op 12 juni 2024 is gewezen (ECLI:NL:TADRSHE:2024:84) heeft de Raad van Discipline bij voorzittersbeslissing de klacht ongegrond verklaard. De feiten waren als volgt. Tussen twee eigenaren van aandelen in een besloten vennootschap die vastgoed in eigendom had, ontstond op een gegeven moment een zakelijk geschil waarna een van de aandeelhouders de beklaagde advocaat in de arm nam. Deze advocaat is vervolgens, in opdracht van die aandeelhouder, twee civiele procedures gestart en heeft conservatoir beslag gelegd.

De klager verweet de advocaat onder meer i) ‘heilloze’ en ‘stompzinnige’ procedures te hebben gevoerd om de klager schade te berokkenen, ii) in spreekaantekeningen leugens, insinuaties, halve waarheden en verdraaide teksten te hebben opgenomen en iii) een overeenkomst te hebben geantedateerd.

De voorzitter heeft uiteindelijk de klachten ongegrond verklaard, omdat deze samengevat niet nader waren toegelicht en geen bewijs te vinden was voor de stellingen van de klager. Als ik de uitspraak zo lees, dan krijg ik het idee dat de klager de advocaat wel veel verweet, maar diens stellingen niet substantieerde. Een voorzittersbeslissing lijkt mij dan ook de juiste route.

De voorzittersbeslissing

Zoals ik hierboven al schreef kan de voorzitter van de Raad van Discipline tot aan de behandeling van de klacht besluiten dat i) de raad kennelijk onbevoegd is, ii) de klacht kennelijk niet-ontvankelijk is, iii) de klacht kennelijk ongegrond is of vi) de klacht kennelijk van onvoldoende gewicht is. Als de voorzitter hier gebruik van maakt, moet hij zijn beslissing uitleggen. Hij moet dus motiveren waarom hij tot een dergelijke (voorzitters)beslissing is gekomen. De griffier van de Raad van Discipline moet vervolgens een afschrift van de beslissing sturen aan de klager, de betrokken advocaat en de deken. Praktisch bezien komt er dus geen zitting aan te pas in de tuchtprocedure. De klacht wordt ingediend en de advocaat mag daar op reageren in zijn verweerschrift. Daarna volgt (in de regel) nog een schriftelijk rondje waarin de klager mag reageren op het verweerschrift en de advocaat weer mag reageren op deze laatste reactie. Hierna wordt de klacht doorgestuurd aan de Raad van Discipline en bij een voorzittersbeslissing volgt dus een uitspraak zonder dat een zitting heeft plaatsgevonden.

Sommige klagers (en/of advocaten en/of de deken, maar in de regel meestal klagers) zijn het hier echter niet mee eens en voor die gevallen bestaat de mogelijkheid van verzet. Tegen een voorzittersbeslissing kunnen, ingevolge artikel 46h van de Advocatenwet, de klager, de betrokken advocaat en de deken binnen dertig dagen na de dag van verzending van het afschrift van de beslissing schriftelijk gemotiveerd verzet doen bij de Raad van Discipline. In dat geval kan het zijn dat een zitting volgt, maar ook in het geval van verzet hoeft dat niet.

Slotoverwegingen

Na lezing van de jurisprudentie lijkt het erop dat een voorzittersbeslissing (slechts) wordt gegeven in de meer klip-en-klare zaken. Denk daarbij aan zaken waarin, i) stellingen niet worden onderbouwd, ii) uit de onderbouwing duidelijk volgt dat geen tuchtrechtelijke norm is geschonden, iii) duidelijk is dat de klager geen rechtstreeks belang heeft en/of iv) duidelijk is dat de klachttermijn van drie jaar is verstreken.

Een advocaat die een tuchtklacht heeft gekregen kan hierop inspelen door in zijn verweerschrift uitgebreid verweer te voeren en te wijzen op de punten die maken dat in dat geval sprake is van zo’n klip-en-klare zaak. Zo kan een voorzittersbeslissing mogelijk worden uitgelokt.

Alessandra Oving, advocaat vastgoed & beroepsaansprakelijkheid